Is visualisatie de stabiele factor voor de enkel?
Musculoskeletaal
Onderzoek door: Bauke de Boer, Kees Heijmans en Maickel van Kol
Volledige titel: Het effect van een visualisatieprogramma op enkelinstabiliteit 04-December-2019
Het gevoel van door je enkel gaan is voor iedereen wel herkenbaar. In Nederland zijn in 2015 al 200.000 mensen door hun enkel gegaan. Dertig tot veertig procent hiervan houdt na 5 jaar nog klachten aan de enkel. Hierbij gaat het vooral om enkelinstabiliteit. Mede hierom is het mogelijk interessant om naar nieuwe behandelmethodes te kijken. In dit onderzoek is gekeken naar visualisatie als behandeling voor enkelinstabiliteit.
Visualisatie is een therapie die nu veel gebruikt wordt bij pijntherapie en in de sportwereld. Hierbij moet de patiënt een bepaalde motorische handeling inbeelden zonder deze daadwerkelijk uit te voeren. Denk bijvoorbeeld aan een hoogspringer die zijn sprong inbeeldt voor hij hem daadwerkelijk uitvoert. Er wordt in de bestaande literatuur gedacht dat visualisatie een trainingseffect oproept wat erg vergelijkbaar werkt als een trainingsprikkel van het uitvoeren van een handeling. Echter is er buiten de pijntherapie en sportwereld weinig gebruik van visualisatie in de fysiotherapie. Aangezien deze behandelmethode een trainingsprikkel geeft terwijl het lichaam niet belast wordt, zou dit een mooie behandeling zijn bij patiënten die minder belastbaar zijn. In dit onderzoek is gekeken naar het effect van visualisatie bij mensen met chronische enkelinstabiliteit.
Methode
Aan dit onderzoek hebben 20 studenten met enkelinstabiliteit meegewerkt. (50% man / 50% vrouw) Met het gebruik van een vragenlijst is de ernst van enkelinstabiliteit bepaald en zijn de proefpersonen willekeurig ingedeeld in een interventie- en controlegroep. De interventiegroep heeft zeven dagen lang een visualisatieprogramma uitgevoerd en de controlegroep niet. Voor en na de zeven dagen hebben alle proefpersonen twee metingen uitgevoerd. Tijdens beide meetmomenten is gebruik gemaakt van een Y-balance test en een Single Leg Stance Test. (SLST) Deze SLST werd 1x uitgevoerd met de ogen open en een keer met de ogen dicht. De SLST werd gemeten op een force-plate.
Resultaten
Uit de gegevens blijkt dat de interventiegroep op twee van de drie aspecten van de Y-balance test vooruitgaat en op één achteruit. De enkelstabiliteit op de force-plate is in beide gevallen verbeterd bij de interventiegroep. Bij de Y-balance test en de SLST zijn in dit onderzoek geen significante verschillen gevonden tussen de interventie- en controlegroep. Volgens dit onderzoek betekent dit dus dat visualisatie geen effect heeft op enkelinstabiliteit. Omdat er sprake is van een kleine populatie, is er verder onderzoek nodig om een conclusie te trekken over het effect van visualisatie op enkelinstabiliteit.
Bron: Bauke de Boer, Kees Heijmans en Maickel van Kol. Het effect van een visualisatieprogramma op enkelinstabiliteit. Verslag van een Praktijkonderzoek in Semester 2 2018/2019 aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen in opdracht van Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, Henk Nieuwenhuijzen.