De vergrijzing van de bevolking, en daarmee ook de zorgvraag heeft in de laatste jaren toegenomen. De navraag aan zorg betekend gelijktijdig dat er steeds meer mensen ook gaan revalideren en een vervolgtraject in de eerste lijn mee maken. De overgang van tweedelijns na eerstelijns wordt begeleid door een overdracht waarbij het proces op dit moment niet soepel verloopt. Het overdrachtsproces wordt begeleid door problemen die er wel bestaan maar nog niet duidelijk naar voren gekomen zijn. Binnen dit onderzoek worden de bevorderende en belemmerende factoren in kaart gebracht om het proces voor de toekomst te verbeteren zo dat het overdragen van een patiënt van tweedelijns na eerstelijns voor zowel de therapeuten als ook voor patiënten makkelijker en vloeiender verloopt.

Methode
In dit onderzoek worden semigestructureerde individuele diepte-interviews met 14 participanten uitgevoerd, waarvan 7 therapeuten binnen de eerste lijn werken en 7 binnen een revalidatiecentrum. De uitkomsten van de interviews worden getranscribeerd en codeert en met het program Atlas.Ti geanalyseerd en samengevat.

Resultaten
Uit de interviews kwamen in totaal 6 punten naar voren die niet soepel lopen binnen de praktijk. Die overdrachten zijn niet gestandaardiseerd op basis van complexe ziektebeelden. Zo ziet elk overdracht anders uit. Ook bestaat er bijna geen samenwerking tussen de tweede lijn en eerste lijn, alleen telefonisch contact als er vragen zijn maar er komt geen terugkoppeling richting de tweedelijns over de inhoud van de overdracht. Andersom wordt door de tweedelijn de patiënt niet begeleid tot aan het moment dat die weer eerstelijns therapie ontvangt. De factor tijd speelt vooral binnen de eerstelijns nog een rol omdat die te kort is om de overdracht goed te kunnen lezen. De tijd die ze administratief investeren staat niet in relatie met de werk die wordt gedaan.

Conclusie
Het grootste problemen binnen het overdrachtsproces zijn het gebrek aan communicatie en samenwerking tussen tweedelijns en eerstelijns. Er is geen contact over hoe de overdracht zou moeten verlopen en wat voor de verschillende instellingen belangrijk is. De instellingen werken niet samen waardoor de patiënt niet centraal komt te staan en daardoor de best mogelijke zorg mist. Voor de patiënt is het proces van overdragen onduidelijk en door de slechte begeleiding vertraagt het proces van overdragen en hiermee ook het proces van herstel.

Relevantie voor praktijk
Vooral richting de toekomst is het van belang om de communicatie en samenwerking tussen de instellingen te verbeteren. Zo kan worden teruggekoppeld wat de instelling van elkaar nodig hebben en hoe de patiënt centraal komt te staan. Door de onduidelijkheden binnen de inhoud en het proces van overdracht is er geen ruimte meer om de patiënt voldoende te begeleiden. Om het herstelproces zo optimaal mogelijk te beïnvloeden zouden beide instellingen de focus vooral bij de patiënt moeten houden en hierop moeten gaan richten.

Bron: Egging, C., Hoyer, N. en Janssen, A Het ontslagproces binnen de geriatrische revalidatie: de mening van de fysiotherapeut.Verslag van een Praktijkonderzoek in Semester 2 2017/2018 aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen in opdracht van Basema Afram, Hogeschool van Arnhem en Nijmegen