De fysiotherapeut wil wel, maar kan niet

Steeds meer mensen krijgen te maken met comorbiditeiten, waardoor patiënten in de toekomst wellicht niet meer monodisciplinair behandeld kunnen worden. Dit vraagt om een andere aanpak vanuit het zorgveld. Samenwerking tussen disciplines komt steeds meer op de voorgrond te staan, maar hoe denken de eerstelijns fysiotherapeuten hier zelf over? Waar lopen zij tegenaan? Moet er meer persoonsgericht gewerkt worden, moet de patiënt meer regie over de eigen behandeling krijgen?

Methode
Interviews zijn afgenomen bij eerstelijns fysiotherapeuten die passen binnen de inclusiecriteria. De vragen waren gericht op het in kaart brengen van de meningen van de participanten, gericht op het multi-, inter- en transdisciplinair werken en gericht op de persoonsgerichte geïntegreerde zorg. Thematische analyses zijn verkregen via de analysesoftware van Atlas.ti. 

Resultaten
De onderzoekers hebben dertien interviews afgenomen, waarbij de vragen gericht waren op de volgende thema’s: de bereidheid van de eerstelijns fysiotherapeut om samen te werken met andere disciplines, de factoren die meespelen bij de haalbaarheid om samen te werken met andere disciplines en de capaciteiten van de zorgverlener en de patiënt die nodig waren om samen te werken. Uit de interviews bleek dat fysiotherapeuten open staan voor samenwerking met andere disciplines. Hierbij kwam naar voren dat de fysiotherapeut graag op multi- of interdisciplinaire wijze wil samenwerken, maar hierbij tegen een aantal struikelblokken aanloopt, onder andere op het financiële gedeelte. Over het transdisciplinair samenwerken vond er een verdeling plaats tussen de participanten: een deel gaf aan dat dit onbewust voorkomt in de praktijk, een ander deel van de participanten gaf aan dat deze vorm van samenwerken wel kan bijdragen aan de kwaliteit van de zorg. De participanten gaven aan dat de patiënt al vaak centraal staat in hun behandeling, wat betekent dat de zorg al persoonsgericht is. Met betrekking tot de geïntegreerde zorg, was er twijfel of de regie bij alle patiënten aan de patiënt gegeven moest worden.

Samenvattend
De beroepshouding van de eerstelijns fysiotherapeut gericht op het samenwerken met andere disciplines, is dat deze open staat om vaardigheden van andere disciplines te gebruiken voor het optimaliseren van de zorg voor de patiënt. Echter worden de eerstelijns fysiotherapeuten hierin beperkt op het financiële en logistieke vlak. Daarnaast blijkt uit  dit onderzoek dat de persoonsgerichte zorg al door alle participanten wordt uitgevoerd, over de geïntegreerde zorg zijn er twijfels of die regie naar de patiënt moet. dit heeft voornamelijk te maken met de, soms, beperkte capaciteiten van de patiënt. 

Relevantie voor de praktijk
De bereidwilligheid tot samenwerking is aanwezig echter het realiseren van samenwerken met andere disciplines wordt nu nog te veel verhinderd door financiële en organisatorische problemen.      

Bron: Brian Wouterse, Maurice Rijnja, Collin Denekamp, De beroepshouding van de eerstelijns fysiotherapeut ten opzichte van multi-, inter- en transdisciplinaire samenwerking, een kwalitatieve studie.Januari 2017
Verslag van een Praktijkonderzoek in Semester 1 2016/2017 aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen in opdracht van het Kenniscentrum Publieke Zaak Nijmegen, Wietske Kuijer-Siebelink en Basema Afram