Er wordt tijdens de ziekenhuisopname weinig gevraagd naar de persoonlijke omstandigheden en beweeg-behoeften van de patiënt. In het ziekenhuis is er vaak sprake van het ‘one size fits all’ principe, waarbij de regie over de zorg niet in handen ligt van de patiënt, maar bij de zorgverleners.
Patient empowerment heeft een belangrijke rol gekregen in de gezondheidszorg, omdat het de patiënten meer keuze en controle geeft over de gezondheidszorg. Op dit moment is er onvoldoende bekend over de ervaringen en behoeftes van patiënten met betrekking tot patient empowerment gericht op bewegen tijdens een ziekenhuisopname. Het doel van dit onderzoek is om de ervaringen en behoeften van ex-patiënten rondom patient empowerment bij bewegen tijdens een ziekenhuisopname te evalueren.

Methode 
Het onderzoek heeft een fenomenologisch onderzoeksdesign. Ex-patiënten werden geïncludeerd wanneer zij 18+ waren en in de afgelopen 12 maanden voor minimaal 24 uur opgenomen zijn geweest in een ziekenhuis in Nederland. Doormiddel van semigestructureerde interviews zijn de ervaringen en behoeften van ex-patiënten met betrekking tot patient empowerment in relatie tot bewegen geïnventariseerd. Afhankelijk van de behoefte aan zelfstandigheid dan wel begeleiding tijdens hun ziekenhuisopname werden deelnemers ingedeeld in groepen gebaseerd op de participatieladder. De interviews zijn getranscribeerd, gecodeerd en ingedeeld in thema’s die aansluiten op de treden van de participatieladder.

Resultaten
In het onderzoek werden zestien deelnemers geïncludeerd wat resulteerde in 567 minuten aan data. Uit de interviews is gebleken dat alle patiënten verschillende behoeften hebben. Opvallend was dat chronisch zieke patiënten voornamelijk behoefte hadden aan een overlegmoment met de zorgverlener. Daarentegen legden patiënten met een acute aandoening de regie in handen van de zorgverlener of pakte juist zelf volledig de regie in handen. Tijdens een opname kon de behoefte aan eigen regie dan wel begeleiding met betrekking tot bewegen veranderen. Een patiënt kan in het begin van de opname niet goed weten wat er gaat gebeuren en zodoende de regie meer in handen leggen van de zorgverlener. Dit zou betekenen dat de patient empowerment minimaal is. Echter, door goede voorlichting en begeleiding vanuit de zorgverleners kan de patiëntenbetrokkenheid worden vergroot en de regie meer in handen komen van de patiënt. Patiënten vinden het belangrijk dat de zorgverlener vraagt naar hun behoeftes en de patiënt meeneemt in het behandeltraject. Daarnaast vinden zij het belangrijk dat er naast de reguliere zorg, aparte aandacht is voor bewegen en hiervoor specifiek een zorgverlener wordt aangesteld. 

Conclusie 
Patiënten vinden het fijn om door de zorgverlener betrokken te worden gedurende de ziekenhuisopname. Deze betrokkenheid kan vergroot worden als de zorgverlener vraagt naar de behoeftes van de patiënt. Uit het onderzoek kwam naar voren dat de patiënten als partner betrokken willen worden in het beweegproces en bij ieder besluit willen bijdragen. Dit maakt niet alleen de zorg effectiever en efficiënter, maar vergroot daarnaast ook de betrokkenheid van de patiënten zodat zij worden gezien als volwaardige partners in het proces. In verband met de COVID-19 maatregelen kon het onderzoek niet worden uitgevoerd op het Radboudumc. Door deze verandering is er een bredere groep deelnemers geïncludeerd uit tien verschillende ziekenhuizen in Nederland. Hierdoor hebben de onderzoekers veel informatie verkregen over hoe de betrokkenheid in verschillende ziekenhuizen ervaren wordt in een breed perspectief. Om patient empowerment te vergroten tijdens de opname is het belangrijk om als zorgverlener in te spelen op de behoeftes van de patiënten door deze te inventariseren en de patiënten te betrekken bij het beweegaspect.

Relevantie voor de praktijk
Door goede voorlichting en begeleiding vanuit de zorgverleners wordt patiëntenbetrokkenheid vergroot en komt de regie meer in handen te liggen van de patiënt. 

Bron: Rikkerink M., Breur D.,Manders L. en  Bammens I. Ervaringen met patient empowerment bij bewegen tijdens de ziekenhuisopname: een fenomenologische studie bij ex-patiënten. Juni 2020 Verslag van een Praktijkonderzoek in Semester 2 2019/2020 aan de HAN University of Applied Sciences Nijmegen in opdracht van het Radboudumc, Nijmegen, Niek Koenders

De laatste jaren zijn meer dan 6 miljoen vluchtelingen en migranten de grens van Europa overgestoken. Een deel van deze vluchtelingen en migranten heeft behoefte aan gezondheidszorg omdat ze met name musculoskeletale problemen en / of mentale gezondheidsproblemen ervaren. In Europa sluit die gezondheidszorg niet voldoende aan op de behoeftes van de vluchtelingen en migranten. Binnen deze gezondheidszorg is fysiotherapie een onderdeel. Om een duidelijker beeld te krijgen van de aansluiting van de geboden fysiotherapeutische zorg is het doel van dit onderzoek het in kaart brengen van de succeservaringen en knelpunten in de fysiotherapeutische behandelingen bij mensen met een vluchtelingen- of migratieachtergrond waarbij er een aan de hand van deze ervaren succeservaringen en knelpunten aanbevelingen worden gedaan aan het PREP-project.

Methode: In dit kwalitatief onderzoek zijn de gegevens verzameld door middel van individuele diepte-interviews. Aan dit onderzoek hebben negen fysiotherapeuten en vier mensen met een vluchtelingen- of migratieachtergrond deelgenomen. Transcripten zijn geanalyseerd door middel van open coderen, categoriseren en thematiseren.

Resultaten: Het belang van samenwerking tussen de fysiotherapeut en de patiënt en het  zelfmanagement van de patiënt, aanpassing van de communicatie door beide doelgroepen en meer ervaring verkrijgen met het behandelen van patiënten met een vluchtelingen- of migratieachtergrond waren succeservaringen die leidde tot een betere fysiotherapeutische behandeling bij vluchtelingen en migranten. Ook werd fysiotherapie als financieel toegankelijk ervaren door beide doelgroepen. Knelpunten in de behandeling waren: het hebben van weinig contact met betrokken zorgverleners door de fysiotherapeut, de moeizame communicatie tussen de fysiotherapeut en de patiënt, de invloed van een tolk op het gesprek, dat er andere opvattingen over fysiotherapie waren, en dat het inschatten van de invloed van psychosociale factoren en de pijnbeleving lastig was. Ook kostten de behandelingen de fysiotherapeut meer tijd en energie.

Conclusie: Zowel de fysiotherapeuten als de vluchtelingen en migrant hebben succeservaringen en knelpunten ondervonden in de fysiotherapeutische behandeling van patiënten met een vluchtelingen- of migratieachtergrond. Dat fysiotherapie een effectieve oplossing was voor het verbeteren lichamelijke gezondheidsklachten en dat fysiotherapie in Nederland financieel toegankelijk is voor deze doelgroep werden als belangrijkste succeservaringen benoemd door beide doelgroepen. De problemen in het communiceren en het verschil in opvattingen over fysiotherapie werden door beide doelgroepen als grootste knelpunten gezien. Voor de ervaren knelpunten zijn een aantal aanbevelingen opgesteld die de behandeling van deze doelgroep zouden kunnen verbeteren. 

Bron: van Dijk H.J.H., Giling P.L., Ruks M. van de Velde A.W.  Succeservaringen en knelpunten binnen de interculturele fysiotherapie. Fysiotherapeuten, vluchtelingen en migranten over hun ervaring met fysiotherapie bij patiënten met een vluchtelingen- of migratieachtergrond. Verslag van een Praktijkonderzoek in Semester 2 2019/2020 aan de HAN University of Applied Sciences Nijmegen in opdracht van het Physiotherapy and Refugees Education Project.